Deze week is er een van de Academic Visits. Maandag ben ik naar Colchester geweest - of, om precies te zijn, Wivenhoe - om Nicolas op te zoeken, een Belgische psycholoog die ik afgelopen zomer op het cross-culturele psychologie-congres in Bremen had ontmoet en die onderzoek doet op ongeveer hetzelfde onderwerp. Jammer genoeg hadden we maar een paar uur - we hadden nog veel langer over expats en social support kunnen praten, maar in elk geval zijn we door m'n kersverse resultaten gegaan en deed hij me een paar goede ideeën aan de hand. ‘Ja', zei hij, ‘met zo'n grote dataset moet je gewoon lekker veel uitproberen. Daar ben je nog wel een paar maanden mee bezig'. Ehm tja... De Londense Shepherd Pie die ik 's avonds met fellow-Dutchie Maarten (Paul, je krijgt de groeten) heb gegeten, was ook erg lekker - maar volgens de Engelsen geen ‘echte' want hij zat in een porseleinen bakje ipv in een van deeg.

Gisteren ging ik op bezoek bij Thomas in Swansea - PhD in expat aanpassing dus de perfecte gesprekspartner om het eens goed over m'n onderzoek te hebben. Hij had me ook uitgenodigd om in hun seminar series een lezing te geven over mijn onderzoek - en zo kreeg ik alvast een voorproefje van het leven van een gepromoveerde dr. Ik zag namelijk tot mijn verrassing dat mijn naam op de aankondiging van mijn lezing al met de titel ‘dr.' versierd was. Ik heb dus maar extra goed m'n best gedaan

. In elk geval waren er nog aardig wat mensen op komen dagen (Thomas had me er vier beloofd, het waren er toch een stuk of vijftien!) en de vragen kwam ook goed op gang. Dat was erg interessant, en ik heb weer een paar goede antwoorden verzonnen op ‘vervelende-vragen-die-ze-me-misschien-tijdens-mijn-proefschrift-verdediging-gaan-stellen' (laat ik daar maar vast mee beginnen...).

Het was ook heel raar om door de eigenaresse van de B&B waar ik verbleef, geïntroduceerd te worden aan de tweede gast die dag met de titel 'Dr' voor mijn naam. Alsof dat in die context belangrijk zou zijn... Titels zijn hier misschien toch wat belangrijker dan in Nederland. Maar verder kan ik er wel aan wennen: vergoeding van de treinreis, B&B geregeld en betaald, opgehaald en weggebracht naar het station, en uit eten met Thomas en Karen, een mede-docent van de faculteit. Waarom zou ik dat proefschrift eigenlijk nog afschrijven?

Vanochtend voordat de trein terugging nog even een half uurtje uitgewaaid (doorgewaaid) op het strand. De universiteit ligt namelijk bijna letterlijk aan het strand - alleen jammer dat er een vierbaans doorgaande weg tussenligt... Maar de baai was prachtig (lekker mistig) en het windje was... goed verfrissend om het zo maar eens te zeggen. Van Swansea heb ik verder dus niets gezien, maar daar heb ik volgens Thomas niets aan gemist. De natuur is schijnbaar prachtig - misschien toch maar een ander keertje een weekend terug!

Morgen ga ik naar Londen voor een ontmoeting met Roland en Carlos, twee interculturele trainers/consultants (en geassocieerd met het ‘mythische' Farnham Castle* waar ik heeeel graag een keer een kijkje zou willen nemen). En dan volgende week woensdag nog een bezoekje aan Oxford - mijn oude supervisor opzoeken - en dan zit m'n verblijf hier in Reading er alweer op! Time flies... Chris zei nog in onze eerste meeting: ‘hmm, even denken, het is misschien wel goed om naar Cranfield te gaan, en oh ik ken nog wel wat mensen in Londen'. Eh, when?

Groetjes
Marian

* Het KIT van Engeland - het meest bekende interculturele trainingsinstituut in Engeland.