Afgelopen woensdag was het tijd voor een ontdekkingstocht van de Australische flora en fauna - met name de fauna dan. Rond een uur of één hopte ik weer op de Go West tourbus (dit keer met Jeff, de tourguide wiens ouders vanuit Limburg geëmigreerd waren en geen afscheid hadden kunnen nemen van de asperges zodat hij gedwongen was elke week aspergesoep te eten. 'You like asparagus?? Yikes'). En ook al gingen we dit keer naar het zuidoosten, toch werden we verwelkomd door ‘Go West' van de Petshop Boys en gedurende de rit heb ik nog een aantal ‘golden oldies' langs horen komen

Het doel dit keer was om 's werelds kleinste pinguïns van dichtbij te gaan bekijken, namelijk de Penguin Parade: als ze in de schemering in groepen uit de zee komen geschuifeld om naar hun nesten te gaan. Voor die tijd hadden we echter andere dingen te doen, zoals wijn proeven (jum) en een bezoekje aan een park met inheemse dieren. Allemaal netjes tam (alhoewel...), dus gewapend met een bakje voedsel heb ik wallabi's, Tasmaanse duivels, kangaroes, emoes, alpaca's en koala's van dichtbij gezien. Ze zien er allemaal erg schattig uit, maar worden wel vergezeld door allerlei waarschuwingen, zoals dat de Tasmaanse duivel wel eens vingers opeet en dat je niet te dicht bij de koala moet komen omdat ie anders z'n klauwen in je zet. En als je een volwassen kangaroe op je af ziet komen op zoek naar dat plastic bakje met voedsel dat je in je handen hebt, dan hoop je ook maar dat ie het goed bedoelt. Vooral de emoe was een beetje scary met z'n felle ogen. ‘Ja', zegt de gids, ‘je kunt ze voeren hoor, maar wel alleen met een platte hand'. Direct uitproberen natuurlijk, en nee, ze hebben inderdaad geen tanden, maar die bek is lekker puntig en ze kunnen goed uithalen, dus het is geen vriendelijke kip die wat zaadjes van je hand afpikt...

Na een korte stop bij de Nobbies, waar een grote kolonie zeehonden voor de kust leeft en waar we pinguïns bij daglicht* konden fotograferen (zodra je een groep mensen naar niets bijzonders ziet staren, dan kun je ervan uit gaan dat er ergens een pinguïn verscholen zit), was het tijd voor het echte werk. Met het 'Penguin Plus Package' zat je op een houten vlonder in de duinen, vlak bij het strand en naast het pad dat de pinguïns in de loop der jaren hebben uitgesleten op weg naar hun nestjes. Erg lang hoefden we niet te wachten: omdat het bewolkt was, waren de pinguïns wat moediger en de eerste drie musketiers kwam al vrij snel het water uit om het strand over te waggelen - nadat ze eerst een kwartier bij de waterlijn geaarzeld hadden: zullen we of zullen we niet? Ze zoeken namelijk veiligheid in grote aantallen, want de oversteek over het strand is voor hen erg gevaarlijk. Eenmaal aan de overkant tussen de struiken (en vlak voor onze neus) blijven ze vervolgens een tijd staat om weer even af te koelen van de wandeling. Erg grappig om te zien - vooral als ze weer een zandheuveltje afdonderen omdat ze hun evenwicht niet kunnen bewaren. Toch niet echt handig...

Groetjes
Marian